Allah sana senin gibi bir kız çocuğu versin!
Bakmayın böyle sakin sakin etkinlikler yapıp, usul usul yazılar yazmama, geçmişim kabarık benim:)
Yaramazlık anılarım bebekliğimden başlar, çoğunda kıkır kıkır güldüğüm bir sürü hikaye anlatır annem. Balkon demirlerine tırmanma, her sabah vitrini boşaltıp antreye taşıma, balkondan aşağıya küllük fırlatma, annemler yatakta uyurken ceset çizer gibi rujla etraflarını çizme, bebek yağıyla aynaları yıkama, biraz büyüyünce kapının önüne sandalye çekip kilidi açmaya çalışarak kardeşimi de alıp evden kaçmak isteme gibi. Bayağı zor çocukmuşum :)
Ergenlik zamanlarım ise annem için çok daha zordu. Oldum olası çok konuşan, her şeye muhalefet olan biriydim. Bırakın annemi, okuldaki hocalarımı bile çılgına çevirmişliğim çoktur. "Susmayacağım işte susmayacağım. Haksızlık yapamazsınız!" diye ortalarda dolanırdım :) Şimdiki çevrem pek bilmez ama lise arkadaşlarım özellikle Merveciğim iyi bilir o hallerimi. Kızın öğrencilik yılları "Sus Özlem, tamam haklısın ama susman gerek. Onlar hoca biz öğrenciyiz" gibi cümleler kurarak geçti.
Üniversite yıllarımda biraz durulmuş olsam da yine vukuatlarım çoktu. Mesela bir kere hoca bana hakaret ettiği için sınav kağıdını buruşturup hocanın yüzüne fırlatarak sınavdan çıktım ve kendisini rektörlüğe şikayet ettim. Tabii sınıfta kimse dersten kalmaya cesaret edemediği için şahit olmadı, şikayetim bir işe yaramadı ama olsun :)
Bu çağlarımda annemle çok tartışırdık, ben hep susmayacağım modundaydım :) Ne derdim varsa! Geç içeri otur kardeşim niye gidiyorsun kadının üstüne? "Yok ben duramam, gidip anlaşmam gerek" diyerek gider, kadını delirtip dönerdim :) Böyle zamanlarda annem hep bana "Allah sana senin gibi bir kız çocuğu versin" derdi. Ben de "Versin işte ne güzel, çok sevinirim" diye cevap verirdim :) Cahil cesareti :)
Bütün bunları neden anlattım?
Geçen aileme Azra'nın kaşık, kepçe ne varsa çamaşır makinesine doldurduğu videoyu gönderdim :) Ben biraz gülerler, ah ne tatlı derler falan derken aldığım cevaplar aynen şöyleydi: "Bu kız aynı sen, aynı senin bebekliğin. Sen de böyle yapardın!"
Önce sevindim ay ne güzel falan... Sonra birden jeton düştü. Ben mi? Benim gibi mi? Ayyyy....
Anneciğim duaların kabul mu oluyor acep bilemiyorum, yapacak bir şey yok, başa gelen çekilecek :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder